ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ ανήκουν σε διαφορετικές Ευρωκοινοβουλευτικές Ομάδες. Γιατί το ΚΚΕ λέει ότι υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική;

ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ ανήκουν σε διαφορετικές Ευρωκοινοβουλευτικές Ομάδες, που ανταγωνίζονται μάλιστα μεταξύ τους για το ποια θα επικρατήσει στις εκλογές του Μάη. Γιατί το ΚΚΕ λέει ότι τα κόμματα αυτά υπηρετούν την ίδια αντιλαϊκή στρατηγική στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως κάνουν και στην Ελλάδα;

Η τεράστια πλειοψηφία των αποφάσεων, ψηφισμάτων και Οδηγιών που πέρασαν από το Ευρωκοινοβούλιο, ψηφίστηκαν με τη «συμβολή» ή την «εποικοδομητική» κριτική όλων, «νεοφιλελεύθερων», σοσιαλδημοκρατών, οπορτουνιστών και στην πλειοψηφία και των υποτιθέμενων «ευρωσκεπτικιστικών» κομμάτων και πολιτικών δυνάμεων.

Απόδειξη, άλλωστε, αποτελεί και το γεγονός ότι όλες οι Οδηγίες και η υπόλοιπη νομοθεσία που έρχονταν από την ΕΕ και ενσωματώνονταν στο ελληνικό δίκαιο, μέσα στη Βουλή ψηφίζονταν «με χέρια και με πόδια» όχι μόνο από την κυβέρνηση αλλά και από ΝΔ - ΚΙΝΑΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Ενώ το πόσο βαθιές είναι οι διαχωριστικές γραμμές και ο «ανταγωνισμός» τους το δείχνει και το γεγονός της συμμετοχής του ΣΥΡΙΖΑ ως επίσημου παρατηρητή στις μαζώξεις των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών, όπου συμμετέχει και το ΚΙΝΑΛ, την ώρα που τυπικά ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει στην ευρωομάδα της GUE.

ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ μαζί στήριξαν τις αποφάσεις για τη λεγόμενη «εμβάθυνση» της ιμπεριαλιστικής ένωσης της ΕΕ και ιδιαίτερα αυτές που αφορούν την ακόμα ασφυκτικότερη «εποπτεία» για τις λαϊκές ανάγκες, όπως τα Ευρωπαϊκά Εξάμηνα, τα μνημόνια διαρκείας δηλαδή για τους λαούς, για τη δημιουργία της «Τραπεζικής Ένωσης» και των διαφόρων μηχανισμών «διάσωσης» των τραπεζών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο κ.ο.κ.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα λένε ότι η χώρα πρέπει να πρωτοστατήσει στις διεργασίες αυτές, διεκδικώντας παράλληλα περισσότερα για την εγχώρια αστική τάξη, προπαγανδίζοντας μάλιστα στο λαό ότι αυτό είναι το αντίδοτο στον «μπαμπούλα» της ακροδεξιάς ή του «λαϊκισμού».

Και βέβαια και η ναζιστική Χρυσή Αυγή, με τις τάχα «αντισυστημικές» της κραυγές, αυτό εννοεί όταν μιλάει για «ισχυρή Ελλάδα σε μια ελεύθερη Ευρώπη», διεκδικώντας περισσότερη «ελευθερία» για την εγχώρια αστική τάξη, εντός πάντα της ιμπεριαλιστικής ένωσης, αφού τα μαντρόσκυλα των αφεντικών ούτε κατά διάνοια δεν αμφισβητούν τις «προτεραιότητές» της. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο εναπομείνας ευρωβουλευτής τους, μετά την αποχώρηση των άλλων δύο, Φουντούλης, έλεγε προ ημερών για τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια ότι «οι τράπεζες αποτελούν σημαντικό πυλώνα της οικονομίας των κρατών - μελών. Πιθανή κατάρρευσή τους τη δεδομένη χρονική στιγμή θα σήμαινε τρομακτικές δυσκολίες για την καθημερινότητα των πολιτών αλλά και για τα ίδια τα κράτη» και γι' αυτό καλούσε «να εντοπιστούν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές και να υποχρεωθούν να πληρώσουν».

«Νεοφιλελεύθεροι» και σοσιαλδημοκράτες μαζί ψήφισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης αλλά και πολύ νωρίτερα, όλες τις «εμβληματικές» Οδηγίες για τις αντεργατικές ανατροπές και την ένταση της εκμετάλλευσης, προκειμένου τα ευρωπαϊκά μονοπώλια να θωρακίσουν την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητά τους. Μαζί π.χ. ψήφισαν όλες τις Οδηγίες για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, την παραπέρα «ευελιξία» και δουλειά - λάστιχο. Πάνω σε αυτό το αντεργατικό οικοδόμημα νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ π.χ. το μέτρο για την 65ωρη εβδομαδιαία εργασία των γιατρών που ανοίγει το δρόμο για τους επόμενους. Όλοι μαζί αποδέχονται τις θέσεις της ΕΕ για το συνταξιοδοτικό σύστημα προσαρμοσμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου και στους δημοσιονομικούς στόχους, αυτές τις θέσεις υλοποιούν σε όλες τις αντιασφαλιστικές ανατροπές μέχρι το νόμο Κατρούγκαλου. Μαζί στηρίζουν και το λεγόμενο «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Πυλώνα», που δεν αποτελεί παρά έναν «κοινωνικό» φερετζέ των αντεργατικών ανατροπών.

Αυτά και άλλα παρουσιάζουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα ως «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και «ευρωπαϊκό κεκτημένο».

Μαζί έχουν στηρίξει και στο Ευρωκοινοβούλιο και έχουν υλοποιήσει ως κυβερνήσεις όλες τις «προτεραιότητες» της ιμπεριαλιστικής ένωσης, σε στρατηγικής σημασίας τομείς για τα μονοπώλια, όπως π.χ. είναι αυτές για τη λεγόμενη «Ενεργειακή Ένωση», που ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας στον κλάδο και την ίδια ώρα βαθαίνει την ενεργειακή φτώχεια και μεγαλώνει τους κινδύνους για τους λαούς, τις αποφάσεις για τα «πράσινα» πεδία κερδοφορίας στα σκουπίδια, για την «Ενιαία Ψηφιακή Αγορά» και πάει λέγοντας. Αυτά υλοποίησαν και από κυβερνητικές θέσεις και σε επίπεδο Τοπικής Διοίκησης οι διάφοροι «εκλεκτοί» τους.

Μαζί στηρίζουν και υλοποιούν από κυβερνητικές θέσεις όσο και από τις θέσεις της Τοπικής Διοίκησης τις κατευθύνσεις της ΕΕ, που θεωρούν τις υποδομές αντισεισμικής, αντιπυρικής και αντιπλημμυρικής θωράκισης για τα λαϊκά στρώματα «κόστος» και «μη επιλέξιμα», που τις βάζουν στο άθλιο «ζύγι» του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα από πέρυσι το καλοκαίρι, μετά την τραγωδία στο Μάτι, οπότε και όλες μαζί οι Ευρωομάδες ψήφισαν ένα άκρως προκλητικό και προσβλητικό για τους νεκρούς από την καταστροφική πυρκαγιά ψήφισμα, που με σκοπό να αθωώσει την ΕΕ και όλες τις κυβερνήσεις από τις εγκληματικές διαχρονικές ευθύνες τους, έδειχνε ως αποκλειστικό υπεύθυνο της καταστροφής την κλιματική αλλαγή, και έφτανε να παρουσιάζει τη φονική πυρκαγιά ως «απρόβλεπτο» και «αναπόφευκτο» φαινόμενο. Στην τότε ψηφοφορία μάλιστα οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και της Χρυσής Αυγής ψήφισαν να παραμείνει η απαράδεκτη αυτή αναφορά!

Και φυσικά «νεοφιλελεύθεροι» και σοσιαλδημοκράτες από κοινού έχουν περάσει μέσα στην Ευρωβουλή, με τη στήριξη και ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, τις Οδηγίες και τους κανονισμούς για την «παγκόσμια στρατηγική» της ιμπεριαλιστικής ένωσης, τη συνεργασία με το ΝΑΤΟ, την παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και τις «αυτοτελείς» δυνατότητές της για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, όπως π.χ. είναι τα σχέδια για τη «Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία» (PESCO), σχέδια στα οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί πρωταγωνιστικούς ρόλους, με την απόλυτη στοίχιση και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων.

Με δυο λόγια, όπως ακριβώς «μέσα», έτσι κι «έξω», η στρατηγική του κεφαλαίου, τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων διαπερνούν σαν μαύρο νήμα την πολιτική όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και του κεφαλαίου. Είναι ένας ακόμα λόγος που ο λαός δεν έχει να βρει τίποτα ψάχνοντας τις επιμέρους διαφορές τους. Μπορεί όμως με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις να κάνει εκείνος τη διαφορά. 

Αναδημοσίευση από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ