Η κυβέρνηση διαφημίζει τα λεγόμενα «θετικά μέτρα» ως απόδειξη της πολιτικής της «για τους πολλούς και όχι για τις ελίτ». Είναι πράγματι έτσι;

Όταν επί 4,5 χρόνια εφαρμόζει κατά γράμμα τα τρία μνημόνια, όταν με τις «μεταμνημονιακές» συμφωνίες δεσμεύεται για τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής στο διηνεκές, όταν η ανεργία, οι μισθοί πείνας, η σκληρή φορολογία, η ακρίβεια και τα χαράτσια έχουν γονατίσει τους εργαζόμενους, είναι τουλάχιστον πρόκληση να ζητάει η κυβέρνηση συγχωροχάρτι από τα θύματα αυτής της πολιτικής, με τα λεγόμενα «θετικά μέτρα» που διαφημίζει προεκλογικά, τα οποία αφήνουν ανέγγιχτο το αντεργατικό μνημονιακό πλαίσιο και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν βήμα για την ανάκτηση απωλειών.

• Διακηρύσσει για παράδειγμα την «προστασία» των εργαζομένων από τις απολύσεις! Όμως η αλήθεια είναι ότι αυτή η κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις προηγούμενες, έκανε το μεγάλο βήμα και νομοθέτησε την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων και μάλιστα των ομαδικών για τις μεγάλες επιχειρήσεις, υλοποιώντας με θρησκευτική ευλάβεια τις Οδηγίες της ΕΕ και τη σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, που διευκολύνει την εργοδοσία να αλλάζει σαν τα πουκάμισα τους εργαζόμενους, ανάλογα με τα σκαμπανεβάσματα της παραγωγής, αποτυπώνεται και στα στοιχεία της «Εργάνης»: Το 2014 καταγράφηκαν 1.467.017 καταγγελίες συμβάσεων (απολύσεις) και το 2018 ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στις 2.527.920 απολύσεις!
• Τολμά ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται ως ο «σωτήρας» των συντάξεων, όταν στα χνάρια των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που την πενταετία των δύο πρώτων μνημονίων πετσόκοψαν τις συντάξεις γήρατος (για συνταξιούχους άνω των 65 ετών) κατά 17,6%, ήρθε να επιβάλει τις δικές του μειώσεις, κατά 12%, και μάλιστα μέσα σε μια τριετία!
• Κομπάζει η κυβέρνηση για τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, όταν είχε προηγηθεί τεράστια αύξησή τους αλλά και της φορολογίας, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες, τα χρόνια της κρίσης, να μην μπορούν να πληρώσουν ούτε την ασφάλισή τους και να οδηγούνται στη λαιμητόμο του ΚΕΑΟ, ακόμα και για τα χρέη κάτω των 5.000 ευρώ, που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Συν τοις άλλοις, δεν λέει ότι η «ελάφρυνση» που διαφημίζει, σε συνδυασμό με τον νόμο Κατρούγκαλου, οδηγεί σε συντάξεις πτωχοκομείου, κάτω των 500 ευρώ, με τις οποίες θα αδυνατούν να επιβιώσουν μετά το τέλος του εργάσιμου βίου τους.
• Προβάλλει η κυβέρνηση την «αύξηση» των οικογενειακών επιδομάτων, αλλά όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ, από το σύστημα «Esspros», ακόμα και αυτό το υποτυπώδες κονδύλι για τη στήριξη της οικογένειας και των παιδιών περικόπηκε από τα 2,242 δισ. ευρώ το 2009 στα 1,759 δισ. το 2016, με διαδοχικές μειώσεις από όλες τις κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ). Άλλωστε, καθρέφτης αυτής της δήθεν προστασίας της οικογένειας είναι η κατάσταση του δημογραφικού στη χώρα μας, για την οποία όλοι αναγνωρίζουν τις επικίνδυνες τάσεις που καταγράφονται και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα...
• Για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (ΚΕΑ), για το οποίο κομπορρημονεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τι να πούμε; Αν κάτι δείχνει το ΚΕΑ, είναι ότι ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, πάνω από 600.000 άνθρωποι, επιβιώνουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, όπου τους οδήγησε η πολιτική όλων των κυβερνήσεων και της σημερινής. Πολύ περισσότερο που το ΚΕΑ χρηματοδοτείται από τα κονδύλια τα οποία προέκυψαν από την κατάργηση του ΕΚΑΣ που πήγαινε στους χαμηλοσυνταξιούχους. Ανακατανομή κονδυλίων μεταξύ των φτωχών και των πιο φτωχών έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και όχι ενίσχυση της προνοιακής πολιτικής.
• Όσο για τον ΕΝΦΙΑ (που ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα θα καταργούσε) και την υποτιθέμενη μείωσή του, ας ρωτήσουν τα λαϊκά νοικοκυριά, που πληρώνουν ένα χαράτσι μόνο και μόνο για να πληρωθεί το κρατικό χρέος και να ενισχυθούν οι καπιταλιστικοί όμιλοι με «ζεστό» χρήμα.

Ακριβώς αυτή η στήριξη προς το κεφάλαιο, που τόσο απλόχερα συνεχίζει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, είναι η άλλη όψη του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος, την οποία επιχειρεί μέσα απ' αυτήν τη φιλολογία των δήθεν φιλολαϊκών μέτρων και παροχών να κρύψει. Να μη φανούν η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων από το 29% στο 25%, η μείωση της φορολογίας των διανεμόμενων κερδών στο 10% από 15%, η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 50% των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους, ενισχύσεις προς το κεφάλαιο για τις οποίες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ομονοούν και επαυξάνουν.

Πράγματι, η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ έχει «ταξικό πρόσημο», όπως συχνά διακηρύσσουν τα στελέχη του. Μόνο που αυτό γράφει «συν» για το κεφάλαιο και «μείον» για τους εργαζόμενους. Ίδιο είναι το πρόσημο και της πολιτικής που επαγγέλλεται το κόμμα της ΝΔ, κι ας σκιαμαχούν τα στελέχη τους ενόψει των εκλογών. Το «μείον» αυτό πρέπει να αντιπαλέψουν οι εργαζόμενοι, δυναμώνοντας την πάλη τους με σημαία τις σύγχρονες ανάγκες τους. Και στις κάλπες που θα στηθούν τον Μάη να δώσουν ώθηση σ' αυτούς τους αγώνες, ισχυροποιώντας το δικό τους ταξικό πρόσημο, με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες.

Αναδημοσίευση από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ