Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως απόδειξη της «προοδευτικότητάς» του τον ισχυρισμό ότι τον πολεμάει το σύστημα, η ολιγαρχία του πλούτου κ.λπ. Λέει αλήθεια;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει ως απόδειξη της «προοδευτικότητάς» του τον ισχυρισμό ότι τον πολεμάει το σύστημα, η ολιγαρχία του πλούτου κ.λπ. Λέει αλήθεια;

Λέει ξανά ψέματα! Πρόκειται για έναν σαθρό ισχυρισμό, υπαγορευμένο απ' την ανάγκη προεκλογικής δημαγωγίας και ψηφοθηρίας, που καταρρίπτεται απ' τα γεγονότα. Η εύνοια του «συστήματος» προς τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του θα αφήσει εποχή. Ήταν, άλλωστε, αυτό το «σύστημα» που πόνταρε σε ένα μικρό κόμμα που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ έως το 2012, με την ελπίδα να του κάνει τη βρώμικη δουλειά, απορροφώντας και αμβλύνοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια, χειραγωγώντας τον λαό. Να παίξει δηλαδή το ρόλο που μέχρι τότε έπαιζε η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, που ωστόσο κατέρρεε. Οι προσδοκίες τους ικανοποιήθηκαν και με το παραπάνω, όχι μόνο υλοποίησε όλες τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που απαιτούσε η ανάκαμψη του κεφαλαίου, αλλά και μετέτρεψε τη χώρα σε "σημαιοφόρο" των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών για την ευρύτερη περιοχή, βαθαίνοντας την εμπλοκή της σε αυτούς. Θα ήταν αχάριστοι οι εκπρόσωποι του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ισχυρών κρατών όπως οι ΗΠΑ, αν δεν εξέφραζαν και δημόσια τη στήριξή τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του. Αναγνωρίζοντας τις υπηρεσίες τους, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, συνεχάρη τον Αλ. Τσίπρα πολλές φορές αυτά τα χρόνια για την πυγμή, με την οποία υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, με τελευταία αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, που χαρακτήρισε «ιστορικό επίτευγμα για τα Βαλκάνια, καθώς και απόδειξη του θάρρους της ηγεσίας του Αλέξη Τσίπρα και του Ζ. Ζάεφ», προσθέτοντας ότι δήθεν «η Ελλάδα απέδειξε ότι είναι πυλώνας σταθερότητας σε μία περίπλοκη περιοχή και η συμφωνία θα εμπνεύσει και άλλες χώρες της περιοχής να επιλύσουν ανεπίλυτες διμερείς διαφορές τους» και «σημαντικός σύμμαχος και εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών και ότι προσβλέπει στη συνέχιση της συνεργασίας για τη διασφάλιση της ειρήνης και της ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια». Ο Αλ. Τσίπρας έλαβε και τα συγχαρίκια της Γερμανίδας καγκελάριου, Αγκ. Μέρκελ, κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα, του Βρετανού ΥΠΕΞ, αλλά και του γγ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, που άπαντες στόλισαν με επαίνους την κυβέρνηση για τη συμφωνία των Πρεσπών.

Και τι να πούμε για το μπαράζ εγκωμιαστικών, για την κυβέρνηση, δηλώσεων του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ; Στον οποίο ανήκει και η δήλωση - «μνημείο» της αναβαθμισμένης εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με την οποία την προσομοίασε με γεωπολιτικό «μεντεσέ»!

Κι αν τα παραπάνω «μπράβο» εκφράστηκαν με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, ήταν πολλά περισσότερα αυτά που εισέπραξε η κυβέρνηση αυτή την τετραετία για την αντιλαϊκή της πολιτική και την προσήλωσή της στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Απ' την Μέρκελ και τον Γιούνκερ, τον Μοσκοβισί και τον Τουσκ, τον γνωστό απ' τα παλιά Ντάισελμπλουμ και την Λαγκάρντ του ΔΝΤ, έως τον Τραμπ και τον Πάιατ, τον διεθνή Τύπο που απηχεί τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων και τμημάτων του κεφαλαίου, μέχρι τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ Α. Γκαρσία, που συχνά επιθεωρεί επιτόπου την πορεία υλοποίησης των αντιλαϊκών μέτρων, όλοι έχουν να πουν έναν καλό λόγο για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.

Δήλωνε ο Γ. Ντάισελμπλουμ στην «Καθημερινή», ότι «η δημοσιονομική βελτίωση είναι τόσο εντυπωσιακή... Πρέπει όμως να επιβραβεύσω την ελληνική κυβέρνηση για τη δουλειά που έχει κάνει. Γνωρίζω βέβαια με τι κόστος για την κοινωνία έχει συμβεί αυτό», ενώ εκθείασε και προσωπικά τον Αλ. Τσίπρα, λέγοντας: «Θαυμάζω τον Αλέξη Τσίπρα, απέδειξε ότι είναι ένας επιτυχημένος πολιτικός, ικανός να καθοδηγήσει τη χώρα του στο δρόμο της σταθερότητας (...) Ο Τσίπρας ήρθε στο ύψος των περιστάσεων, ως όφειλε...».

Όσο για το εσωτερικό της χώρας; Κι εδώ η «ολιγαρχία του πλούτου», όπως αρέσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ να ονομάζει το εγχώριο κεφάλαιο, έχει εκφράσει την ευαρέσκειά της για τα «έργα και τις ημέρες» της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, πρόσφατα ο Χρ. Σκέρτσος, γενικός διευθυντής του ΣΕΒ, χαρακτήρισε «θετική» τη «ρύθμιση για την απεργία» σε ό,τι αφορά το επιχειρηματικό περιβάλλον, ενώ για το νομοσχέδιο που συμπεριέλαβε την απεργοκτόνα ρύθμιση, δήλωσε ότι αφήνει «θετικό αναπτυξιακό οικονομικό αποτύπωμα», και αυτό επειδή υλοποιεί «πάγια, διαχρονικά αιτήματα της επιχειρηματικής κοινότητας, που έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια». Επιπλέον, οι εγχώριοι βιομήχανοι επιβραβεύουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για μια σειρά από πρόσφατα νομοθετήματα, τα οποία όπως λένε «βασίζονται σε προτάσεις του ΣΕΒ» και «δείχνουν έτσι τον δρόμο σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας»...

Το γεγονός ότι ορισμένα τμήματα της αστικής τάξης δεν είναι ικανοποιημένα από τη μοιρασιά των κερδοφόρων φιλέτων επί ΣΥΡΙΖΑ, γιατί αισθάνονται ριγμένα, δεν σημαίνει τίποτα... Εξάλλου, την ίδια στιγμή άλλα τμήματα είναι απόλυτα ικανοποιημένα και «ψηφίζουν» ΣΥΡΙΖΑ προσδοκώντας και νέα κέρδη...

Μπορεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το ζήλο του νεοφώτιστου να έβαλε τα γυαλιά στη ΝΔ και να της πήρε την μπουκιά απ' το στόμα, ωστόσο όλοι οι παραπάνω με την ίδια προθυμία θα στηρίξουν αύριο μια κυβέρνηση της ΝΔ, αρκεί να κάνει τη δουλειά με επάρκεια και αποτελεσματικότητα. Άλλωστε, η σύμπλευσή τους είναι δεδομένη, έχει πολλές φορές αποδειχτεί στην πράξη, σε όλα τα κρίσιμα για το κεφάλαιο ζητήματα. Τα υπόλοιπα είναι κουρνιαχτός απαραίτητος για να καλύπτει αυτήν τη μεγάλη αλήθεια. 

Αναδημοσίευση από ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ